De avonturen van een tuin (en een tuinman) deel 2.

Het heeft ook lang niet geregend en het waait tegelijkertijd behoorlijk. Alles opgeteld krijg je dan een droge grond, kurkdroog.
De omschrijving kurkdroog ligt voor de hand; kurk zelf is droog en de plekken waar kurkeiken staan zijn ook kurkdroog. Vandaar. Gortdroog dus.

De natuur kan zich redelijk tot goed beschermen tegen droogte (en andere ongemakken), mits het niet te lang duurt. Men zal zo goed als nooit een open plek in de natuur tegenkomen, behalve bij zware verontreiniging. Onze aardbol is zo goed als volledig gestoffeerd. Zelfs diepe droge schaduwplekken zijn vaak nog begroeid hoewel je daar geen bloeiende bloemenweide zult aantreffen. Het grote voordeel van die begroeiing is dat de zon niet schijnt tot op de grond, de bodem. Daar is de grond koeler en verdampt er dus ook minder. Het water dat verdampt condenseert tegen de onderkant van het groen en valt weer terug. Daarom laten we het ‘onkruid’ in de Therapeuticumtuin momenteel zoveel mogelijk staan, overigens ook om de sierwaarde die het heeft.

Daarnaast hebben veel gewassen afzonderlijk ook nog een hulpmiddel tegen de droogte, het naar beneden omkrullen van het blad. Het oppervlak dat wordt blootgesteld aan de zon wordt daardoor kleiner en de verdamping is lager. Het omkrullen van het blad is voor veel mensen overigens het teken om water te geven, sterker nog, men denkt dat het einde van de plant zeer nabij is. Niet dus, het uiteindelijke sterven kan best nog even duren, bij een koele nacht krullen ze zelfs weer omhoog, dit kan een aantal dagen zo gaan. Het betreft hier overigens volwassen planten in de volle grond en geen potplanten en kleine kiemplantjes, die zijn beduidend kwetsbaarder, die moeten geholpen worden.

Veel bomen stoten momenteel flinke hoeveelheden blad af, een andere manier om het verdampingsoppervlak te verkleinen. Dit kan doorgaan tot er geen blad meer aan zit. Dat ziet er niet uit, dus iemand die veel van zijn/haar planten houdt heeft ze dan allang water gegeven. Ook wij in de Therapeuticumtuin, het is tenslotte ook een kijktuin. Het is dan echter wel zaak de stervensdroge grond heel nat te maken, drijfnat, doorweekt zelfs. 

De plant moet sterker worden, in dit geval om te zorgen dat het beter is opgewassen tegen langdurige droogte en dat zou in Nederland, mede gezien de droogterecords van de laatste maanden, best wel eens de toekomst kunnen worden. Weinig keren water geven is dan belangrijk maar als men geeft wel heel veel zodat het water langs de wortels naar beneden zakt. De wortels gaan op zoek het water achterna en de plant wordt steviger, gezonder. Dit gebeurt niet wanneer er elke dag water gegeven wordt, de wortels hoeven niet te zoeken, ze hoeven nergens heen, de planten worden lui. Het zijn soms net mensen. Een klein beetje helpen, een klein beetje sturen, maar vooral heel goed kijken, heel goed blijven kijken en enigszins snappen wat er gebeurt. Maar het wonderlijke is dat het snappen bijna vanzelf gebeurt wanneer men heel goed kijkt. Pure boekenkennis is verre van heilig.

En vaak is de conclusie om zo weinig mogelijk in een tuin in te grijpen, ze weet zelf heel goed wat ze wil en moet doen.

Voor meer informatie over het tuinproject van het Therapeuticum klik hier. 

Spreekt de tuin je aan? Loop eens langs om te kijken of het iets voor jou kan zijn. Tuinman Kees is er op dinsdag tussen 11-14 u.

Je kan je ook aanmelden bij Liselot Schiphorst via email: fysiotherapieliselot@gmail.com