Enthousiast over workshop ‘Reden om te kneden’

Zaterdag 15 november 2014 heb ik een nascholingscursus gevolgd, de boetseerworkshop 'Reden om te kneden'. Deze werd georganiseeerd door de  beroepsvereniging (de Nederlandse vereniging voor kunstzinnige therapie) en gegeven door Nurene Armanjani en Marlies ’t Hart, beiden kunstzinnig beeldend therapeut. Zij hebben de afgelopen zeven jaar therapeutische boetseercursussen gevolgd in Nederland en Dornach onder leiding van Elke Dominik en Jürg Schwab. De geleerde oefeningen en oefeningreeksen zijn gebaseerd op de grondbeginselen van Raoul Ratnowsky.

Er word gewerkt met grote hoeveelheden klei, die vanuit allerlei bewegingen en richtingen gebruikt wordt, het gehele lichaam komt hierdoor letterlijk in beweging. Dit geeft onder andere de kans om de vitaliteit, de eigen grenzen en het lichaamsbewustzijn te versterken. Het werken met grote hoeveelheden klei (grond) helpt bij het gronden, het in het hier en nu zijn en maakt het hoofd leeg. De workshop spreekt de ik-kracht aan, het opbouwen van het verticale in de mens vanaf de basis, van beneden langzaam naar boven.

De ochtend was ingepland voor de ledenvergadering. Na lunch volgde ik de eerste workshop ‘Transitie in de zorg’ en daarna begon 'Reden tot kneden'. Het moment dat ik binnen kwam zag ik een tafel met enorm veel klei en even dacht ik ‘oef, dit gaat me enorm veel energie kosten’.

De eerste oefening begon in een ritme van voor naar achter, van je af en naar je toe. Het stuk klei werd zo gekneed als een soort brooddeeg, de oefening stond voor geven en ontvangen. Er kwam energie vrij en rust in mijn hoofd.

Bij de tweede oefening moesten we om de tafel heen lopen, in verschillende snelheden van langzaam naar snel en kleine stukjes klei pakken. Er ontstond zo een grote bol in je handen. In stilstand moest je de bol boven je hoofd houden, achter je rug houden en naar beneden gericht. Zo voelden we de zwaartekracht.

Tijdens de derde oefening moesten we een stuk klei vanuit een strekkende beweging, bovenhands op de tafel gooien, en zo doorgaan totdat er een enorme berg ontstond. Focussen was daarbij geboden. Deze grote berg werd verwarmd met de ‘zon’ vanuit je handen (3x) en werd vanuit je handen langzaam aan alle kanten gedrukt (niet gekneed). En daarna lieten we het vanuit onze handen (3x) regenen, werd de berg met water nat gemaakt en zo ontstond een waterval.

Conclusie: na een uur werken en bezig zijn voelde ik me als herboren, vol energie en mijn hoofd was helemaal leeg. De vermoeidheid die ik aan het begin van de middag voelde was weg. Daarvoor in de plaats waren innerlijke rust en stilte gekomen.