In gesprek met de tuinman

Ik sta op mijn dooie gemak de dode bladeren van het Kaukische vergeet mij nietje af te scheuren, een fysiek en technisch makkelijk klusje met zeer groot effect, wanneer ik achter mij hoor; ‘oh wat leuk dat u nu hier aan het werk bent!”.

Ik draai mij om, verrast door de onbekende maar sympathieke stem, en kijk in het lachende gezicht van een jonge vrouw.

“Oh, wat bedoel je daarmee en zeg alsjeblieft geen u tegen mij”.

“Oke goed, nou op precies deze plek hier staan altijd kleine groepjes mensen met elkaar te praten, ik sta er ook weleens bij. Het is zo’n fijn plekje, heerlijk beschut en zo mooi”.

Ik kijk naar deze plek waarvan de schoonheid me nooit was opgevallen en eerlijk gezegd ook nu niet.

Ik probeer een andere reden aan te dragen maar ze is me voor; “en ja, altijd hier, echt precies op deze plek, begint mijn dochtertje te zingen en gebruikt ze de trap als een soort podium”. Ik begin te vermoeden dat het iets met de tuin te maken moet hebben maar kom even niet verder dan “wat grappig”, wat ik overigens wel meen.

“ja, en dan moet ze ook altijd ongeveer daar”, ze wijst richting het hoge Koninginnekruid, “wat planten aanraken en een paar meter daarna barst ze los”.

“Maar wat zingt ze dan?”.

“Oh, over haar armen en benen en hoe blij ze daar dan mee is”.

“Een ode aan zichzelf dus”.

“Ja maar volgens mij komt het wel door de tuin, we komen altijd van die kant aanlopen en vaak  doen we dat wanneer we in de stad geweest zijn en het veel te druk was, we niet konden vinden wat we zochten en als het veel te druk is, u.. eh je kent dat wel, even terug naar jezelf”. 

Ik knik want hoor het vaker, de hectiek en het gemis aan groen in een grote stad. “Dat werkt bij je dochtertje dan wel heel letterlijk”, stel ik.

“Ja en weet je, deze plek, deze tuin is zoveel anders dan alle andere tuinen, ik bedoel in de stad is ook groen maar hier mag alles groeien zoals het groeit lijkt het, het is er los en speels en toch geen zootje, wij worden er altijd zo vrolijk van, ik zou het thuis ook zo graag zo willen”.

Enigszins verbaasd kijk ik naar mijn handen, nog altijd gevuld met natte bruine bladeren.

 

 

Voor meer informatie over het tuinproject van het Therapeuticum klik hier

Spreekt de tuin je aan? Loop eens langs om te kijken of het iets voor jou kan zijn. Kees is er op woensdag tussen 11-14 u.

Je kan je ook aanmelden bij Liselot Schiphorst via email: liselot@therapeuticumutrecht.nl